Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Anladım ki...
Duygusal acılar ve keder, bir uyarıydı bana.
Kendi gerçeğime karşı yaşadığımı anımsatan.
Biliyorum, bugün buna "özgün olmak" diyorlar.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Zamanı gelmediğini,
Ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin halde onu,
İsteğimizi yapmaya zorlamanın,
O insan kendim de olsam,
Ne kadar utanç verici olduğu anladım...
Bugün buna, "kendine saygı duymak" dendiğini biliyorum.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Başkalarının hayatına özenmekten vazgeçtim.

Ve önüme çıkan zorlukların,
Olgunlaşmam için aşmam gereken engeller olduğunu fark edebildim.
Günümüzde buna, "bilgelik" dendiğini biliyorum.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Her zaman her fırsatta,
Doğru zamanda, doğru yerde bulunduğumu anladım.
O andan itibaren de huzura erdim.
Bugün buna, "varoluşa saygı" dendiğini biliyorum.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Kendime ayırmam gereken zamanı başka şeylere harcamaktan,
Geleceğe ilişkin büyük projeler yapmaktan vazgeçtim.

Bugün artık yalnızca bana keyif ve mutluluk veren,
Sevdiğim ve hoşuma giden işleri,
Kendime özgü yol, yordam ve tempoyla yapıyorum.
Günümüzde buna, "kendine karşı dürüstlük" dendiğini biliyorum.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Sağlıklı olmayan her şeyden kurtardım kendimi.
Yemeklerden, insanlardan, nesnelerden, durumlardan.

Hepsinden önce de beni benden koparıp diplere çeken şeylerden.
Başlangıçta buna "sağlıklı bencillik" diyordum,
Bugün biliyorum ki, bu "kendini sevmek"tir.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Vazgeçtim.

Her zaman kendi haklılığıma inanmaktan,
Daha az yanılmaya başladım böylece.
Bugün anladım buna "sade olmak" dendiğini.

Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, 
Düşüncelerimin beni zavallı ve hasta edebileceğini fark ettim.

Buna karşın yüreğimin gücünü yardıma çağırdığımda,
Aklım değerli bir ortak kazandı.
Bu ilişkiye bugün "yürek bilgeliği" diyorum.

Kendimizle ya da başkalarıyla tartışmaktan,
Çatışmaktan ve sorun yaşamaktan korkmamalıyız.

Çünkü yıldızlar bile bazen birbiriyle çarpışır,
Ve yeni dünyalar oluşur.
Bugün bunun "YAŞAMAK" olduğunu biliyorum!


Charlie Chaplin'in 16 Nisan 1959'da 70. doğum gününde yazdığı yazı...

Bu ilham verici gerçek yaşam öyküsünde Anita Moorjani, dört yıl kadar kanserle savaştıktan sonra vücudunun çökmeye başlayışını ve içinde her yere yayılan kötümcül kanser hücrelerine yenik düşüşünü anlatıyor.

Organları işlevlerini yitirdikten sonra komaya girip sıra dışı bir öte dünya deneyimi yaşıyor ve bu sayede kendi değerinin ve hastalığa yol açan esas şeyin farkına varıyor. Bilinci yerine geldikten sonra hızlı bir şekilde iyileşiyor. Vücudunda kansere dair hiçbir iz kalmıyor ve birkaç hafta içinde hastaneden taburcu ediliyor. Bu kitapta Anita, Hong Kong'daki çocukluk anılarına geri gidiyor. Kariyerini inşa etme girişiminden ve hayatının aşkını bulmasından bahsediyor. Onu hastalığa götüren unsurlarla, tıbbi açıklaması olmayan hastane deneyimini anlatıyor. Kitabın "tanıtım bülteni" kitabın özetini bu şekilde aktarıyor bizlere.

Ben neden bu olağanüstü güzellikteki kitabı okumanızı tavsiye ediyorum’a gelince :) 

Son günler çoğumuzu zorlayan, kimi zaman savuran, korkularımızla yüzleştiren enerjilerle geçiyor. Özümüzde hepimiz biliyoruz, her şey olması gerektiği gibi oluyor, en yüksek hayrımıza oluyor. Ama bu biliş bazen insan bedeninde deneyim yaşayan biz ruhsal varlıklara yeterli olmayabiliyor.

Karşımıza çıkan bir yazı, bir film ya da bir kitap farkındalığımızı biraz daha yükselterek içsel huzuru yakalamamızı ve yaşadığımız zorlu süreci daha kolay kabul etmemizi sağlayabiliyor.

İşte ben de bu süreçlerden birinde her gün düşen enerjimi tazelemek için enerji çalışmaları yaparken, sık sık meditasyon ile dengemi bulmaya çalışırken bir şeylerin hala yetmediği, beni sakinleştirmediği, ne yaparsam yapayım kabule geçemediğimi hissettim.

Olana, hissettiklerime, düşüncelerime direnişim, zihin ve kalp dengemi kuramayışım beni epey hırpalıyordu. Evreni ve işleyişini çok seviyorum :) İhtiyacım olanı ihtiyacım olduğunda bana gösterişini çok seviyorum. Şükürler olsun. İşte o gün içimden bir şey beni bu kitaba yöneltti.

Kitaplığımda duran ve geçen yıl bir solukta okuduğum bu kitap, Anita’nın samimi yazı dili beni bir anlığına durdurdu. Okudukça içimde esen sert rüzgarlar yavaş yavaş yerini tatlı bir melteme bıraktı. Bir biliş hali yükseldi. Hatırlamaya başladığım o tanıdık “özgürlük” hissi geri geldi. 

O histe ne direniş, ne kızgınlık, ne kırgınlık ne de yaşadığım ağır yorgunluk hali kalmıştı. Hissettiğim sadece huzur dolu bir özgürlük sonsuz bir genişleme idi. Sonraki günlerde kitabı okumaya devam ederken yaşadığım tüm kaosun yerini bir boşluk kapladı. Hayatımda değişen, en azından iyiye dönüşen bir gelişme olmamıştı ama içimde bir şeyler değişiyordu. Kocaman bir boşluğun içinde öylece duruyordum, durabiliyordum. Bu pek sık yapabildiğim bir şey değildir. Genelde sakinleştiğimde ve dengeye geldiğimde hemen o kocaman coşkumu ortaya çıkarmak hoplayıp zıplayıp neşeyle doldurmak isterim.

Bu defa öyle yapmadım. Bir şey yapmaya çalışmadım. Boşluk ve ben baş başaydık. Burada ne iyi ne kötü vardı. Ne sıkıcılık, ne neşe. Her şey başka türlüydü. Sadece ben vardım. Her şeyi kapsayan, kucaklayan ve hiçbir şeye yorum yapmayan ben. Bu yeni tanıştığım yeri sevdim. Bana yeni bir keşif yaşatan Anita’nın kitabını çok sevdim. Eğer hissettiklerim sizde de bir duygu yarattı ise bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Eminim size de iyi gelecek, belki de size özel bambaşka keşifler yaşatacaktır.

Bitirmeden önce bir şeyi belirtmek istiyorum. Hepimiz zaman zaman hayat içerisinde zorlanıyoruz. Kendimizi ve hayatımızı dengeye getirirken yoruluyoruz. Yaşadığımız bu süreçler çok doğal ve her geçiş mutlaka bir şeye hizmet ediyor, iyi bir şeye, bizim hayrımıza bir şeylere. Bu süreçlerde kendimize ve çevremize karşı sevgide kalabildiğimizde her şey çok daha kolay ilerleyebiliyor. İşte yaşadığım bu günlerde koşulsuz sevgisi ve ilgisiyle yanımda olan, yargısızca dinleyen, anlayan ve varlığının şefkatini kilometrelerce uzaktan bile bana hissettiren Sevgili Ayşenur Hanım’a tüm kalbimle teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız, yaradan sizi de her an iyiler ve iyiliklerle karşılaştırsın.

Tek gerçeğin sevgi olduğunu bir kez daha yaşatan oluş'a, yaradan'ın sonsuz mucizelerine şükürler olsun…

Hayatı her ne olursa olsun çok da ciddiye almamak gerektiğini, her oluşta esprili bir yan bulmanın ruhu özgürleştirdiğini fark ettiğimden beri seviyorum böyle şeyleri. İşte spritüel konulara ilgisi olanları eğlendirecek esprili yorumlar :)

- Evren Sağolsun!
- Rampaların ustasıyım, Meditasyonun hastasıyım :)
- O şimdi Reiki Master ;)
- Huzur, kuantum fiziğinde!
- Miras değil; 3 vizyonlama, 2 imgeleme :p
- Evrenle kavgalı, çilekeş yaşam koçu :)
- Geçme tekamül köprüsünden, ürkütürsün egoları.. sakın düşme aşağı kapatırsın çakraları ;)
- Hasret kaldım, bir sana bir de lusid rüyaya!
- Tek rakibim neurolinguistic format :)
- Asfaltta geçme beni, astralde mahcup ederim seni ;)
- Hatalıysam evrene mesaj gönder :p
- İstanbul Ankara 4 saat, dinamik meditasyon 24 saat!
- Spritüelsin dediler, kız vermediler :)
- Çekim yasasının ustasıyım, kryon’un hastasıyım!


Sevgili Yasemin’e teşekkürlerimle :)

Birisi sana; “Aynı şeyden bahsediyoruz” dediğinde,
Ona de ki; “Aynı şeyden bahsetmiyoruz”

Birisi sana “Sorgulama sadece inan” dediğinde,
Ona de ki; “Sorguluyorum ve düşündüğüm şeye yüksek bir inancım var”

Birisi sana; “Benim otoriteme karşı gelme” dediğinde,
Ona de ki; “Daha yüksek bir otorite var, ben onu takip ediyorum”

Birisi sana; “Fikirlerin baştan çıkarıcı” dediğinde;
Ona de ki; "Hayır benim fikirlerim baştan çıkarıcı değil, kıymetli”

Birisi sana; Fikirlerin tehlikeli dediğinde;
Ona de ki; “Evet benim fikirlerim tehlikeli ve sen neden bu kadar korktun?”

Birisi sana “Bu daha olmamış dediğinde”;
Ona de ki; “Olacak”

Birisi; “Bu henüz gelişmemiş, olgun değil” dediğinde;
Ona de ki; “Yaşamda her şey küçük başlar ve büyümesine izin verilmelidir”

Birisi; “Bu yeterince iyi düşünülmemiş” dediğinde;
Ona de ki; “Bu her şeyiyle çok iyi düşünüldü”

Birileri sana “Fazla tepki veriyorsun” dediğinde;
Onlara de ki; “Siz, yeterince tepki vermiyorsunuz dostlar”

Birileri sana “Duygusallık yapıyorsun” dediğinde;
Onlara de ki; “Tabii ki duygularım çok yerinde ve sahi; seninkilere ne oldu?”

Birileri sana; “Mantıklı değilsin” dediğinde,
Onlara de ki; “Ben mantık değil, duyunun kendisiyim”

Birileri sana; “Seni ağladığında anlayamıyorum” dediğinde;
Onlara de ki; “Kuşkusuz ben aynı zamanda hem zırlak hem de hiddetli olabilirim”

Birileri sana; “Çok öfkeli olduğun zamanlarda seni anlayamıyorum” dediğinde;
Onlara de ki; “Nazik, tatlı veya sessiz olduğum zamanlarda beni duymadınız”

Birisi sana; “Esas noktayı kaçırıyorsun” dediğinde;
Ona de ki; “Ben herhangi bir noktayı kaçırmıyorum fakat görünen o ki sen benim işaret ettiğim noktayı kaçırıyorsun, neyden bu kadar korkuyorsun?”

Birisi sana; “Kuralları çiğniyorsun” dediğinde;
Ona de ki; “Evet. Kuralları çiğniyorum”

Birisi sana; “Bu pratik değil dediğinde”;
Ona de ki; “Bu çok pratikçe yapılmış bir anlaşma, teşekkür ederim”

Birisi “Kimse sana inanmayacak, seni takip etmeyecek, kimse bunu yapmayacak” derse,
De ki; “Ben yapacağım, ben inanacağım ve zaman içinde dünya beni takip edecek”

Birisi “Kimse bunu dinlemek istemiyor” derse;
De ki; “Biliyorum, sen, bunu dinlemekte çok zorlandın”

Birisi “Bu kapalı bir sistem bunu değiştiremezsin” derse;
De ki; “Ben kapıyı iki kere çalacağım ve eğer cevap yoksa O zaman o sistemin kapılarını havaya uçuracağım ve sistem değişecek

Birisi “Seni dikkate almayacaklar” derse;
De ki; "Beni dikkate alacaklar ve yüzlercesi, binlercesi arkamda durarak”

Birileri; herhangi bir şey için “zaten iyi bir şekilde yapıldı” derse;
De ki; “Henüz yeteri kadar iyi değil”

Daha zamanı değil, dediklerinde,
Onlara de ki;  “Zamanı geldi de geçiyor bile”

Birileri; henüz doğru gün, doğru ay, doğru yıl değil derlerse;
Onlara şöyle de; doğru yıl geçen yıldı,
Ve doğru ay geçen aydı,
Ve doğru gün dündü
Ve sen takvimin gerisinden geliyorsun...

Peki, Allah aşkına sen bu konuda ne yapacaksın?
Sen kim olduğunu sanıyorsun dediklerinde;
Anlat onlara
Anlat kim olduğunu
ve geri çekilme

Ben çektim, sen de çekmek zorundasın, dediklerinde
Hayır hayır hayır de,

Ben uzun zaman acı çektim ve sen de acı çekmek zorundasın derlerse;
Hayır hayır hayır de,

Sen iyi, geçinmesi zor, iflah olmaz, cüretkar,
mantık dışı ve makul olmayan bir kadınsın derlerse;

Evet evet evet de..

Ve sana daha kötü haberlerim var;
Biz kızlarımızı ruhumuzla besliyoruz
Ve annelerimizi,
Ve kız kardeşlerimizi..
Oğullarımıza ve babalarımıza
Gösteriyoruz... Sadece bizim gibi olmaları için...

Clarissa Pinkola Estes

Orjinal Kaynak: http://ncronline.org/blogs/el-rio-debajo-del-rio/how-silence-woman-retrieving-her-voice